Atakujący. Miejsce 2. - Wallace

Miejsce 2. - Wallace Leandro de Souza (Brazylia)

Było tak: jeszcze na olimpiadzie w 2012 r. Brazylia grając w finale była mocna w ataku w czterech strefach: przyjmujący Dante i Murilo, atakujący Wallace/Visotto, Lucas (i inni) na środku. Na MŚ w 2014 r. Dante zastąpił znakomity Lucarelli, ale Murilo był po kontuzji i niemal nie atakował, więc zostały trzy strefy, a Brazylia grała w finale. Później, aż do MŚ w 2018 r., bywało, że Brazylia nie miała żadnego pewniaka w ataku wśród przyjmujących, więc cały ciężar gry w ataku spoczywał właśnie na Wallace'ie i środkowym Lucasie - a Brazylia znów grała w finale.

To świadczy o znaczeniu tego zawodnika w reprezentacji, która w latach 2010-2019, będąc podobno już u schyłku swej potęgi, grała w finałach wszystkich (!!) pięciu dużych imprez - olimpiad i mistrzostw świata. Wallace pierwszy raz jako atakujący naprawdę wielki dał się poznać na olimpiadzie w 2012 r., gdzie przez dwa i pół seta obijał regularnie blok rosyjskich gigantów - tyle, że później u Rosjan na atak przeszedł Muserski i laury poszły gdzie indziej. Cztery lata później, w Rio de Janeiro, nie było już wątpliwości - Brazylia zdobyła złoto, Wallace został uznany najlepszym atakującym, a moim, skromnym zdaniem, również najlepszym zawodnikiem turnieju olimpijjskiego.

Jego styl gry odległy jest od estetycznych standardów dla pozycji atakującego. Wizualnie może nieco pokraczny, z wyglądem przywodzącym czasem na myśl nędzarzy z faweli, a przy tym pająkowato długimi nogami i ramionami, nie jest predystynowany do skojarzeń z siatkarską gwiazdą. Ale to właśnie niebotyczny zasięg rąk i  zdolność niezwykle szybkiego, mimo zdawałoby się braków dynamicznych, osiągnięcia niebotycznego przewyższenia, a także "zagarnięcia" piłek przeciągniętych/niedokładnie dogranych, przy zachowaniu zdolności do mocnego ataku (składa się w nim niczym scyzoryk!) uczyniły go tak skutecznym i dały przewagę w walce z najbardziej wymagającymi blokami. Nie oznacza to, że nie potrafił atakować widowiskowo - wręcz przeciwnie, potrafił w akrobatyczny niemal sposób wbijać gwoździe w drugi-trzeci metr, popatrzcie sami: Wallace - najlepsze akcje  .

No dobrze, ale powiedzieliśmy, że oceniać przede wszystkim osiągnięcia - poza wspomnianym wyżej wkładem w zdobycie przez Brazylię olimpijskiego złota w Rio i srebra w Londynie, był najlepszym zawodnikiem klubowych mistrzostw świata w 2013 r., najlepszym atakującym Ligi Światowej w 2016 i 2017 r., Klubowych Mistrzostw Świata 2014 i Mistrzostw Ameryki Południowej 2017, a zdaniem FIVB także najlepszym zawodnikiem Ligi Światowej 2014 i najlepszym atakującym Klubwych Mistrzostw Świata 2012.